Herinneringen

 Dit gedichtje schreef ik een aantal jaren terug.
(Je kan er gerust gebruik van maken, maar graag met vermelding van de bron)

Het Klaprooskaartje hieronder is een leuke herinnering aan hoe het eens was.

De Korenbloemen zijn niet meer te vinden. De Sleutelbloem vind je ook nog maar sporatisch.

Gelukkig hebben we nog de Klaproos, de Margriet en onze:

Herinneringen

Een knikker, een bal en een step,
wat hadden we toen een reuze pret.

Nu verlangt men enkel nog internet.

Met zijn tienen op straat, vrienden ondereen,

nu op je eentje voor de computer, helemaal alleen.

Een oude fiets, meestal geleend,

nu fonkelend nieuw, volgend jaar misschien weer één?

Een boterham met jam, zo uit de vuist,

nu een belegd broodje, heel netjes, zo is het juist.

Een scheur in je broek, een knoop die ontbrak,

nu netjes gestreken, precies een zondags pak.

Ons taaltje was pittig, het zuiverst dialect,

nu A.B.N. zo hoort het anders kom je nergens terecht.

Dikkopjes vangen en in de wei kalfjes horen loeien,

nu naar de kinderboerderij om nog dieren te zien groeien.

We konden van sleutel- en korenbloemen een boeketje binden,

nu zijn het beschermde bloemen enkel nog in boeken te vinden.

We speelden op straat, geen auto in zicht,

nu staat op elke hoek van de weg een rood licht.

Onze kennis raapten we op van de straat en uit de natuur,

nu halen we onze kennis van internet, uur na uur.

Herinneringen geschreven door Karin Reitzmann

(onderstaand PPSje, nog heel primitief,
heb ik gemaakt in 2001
met zelfgeschilderde bloemen)

Groetjes,