Back to the roots verslag (vervolg)

Hey iedereen!!!

Eerst iederen bedankt voor al jullie lieve berichtjes en welkom aan mijn nieuwe volgers.

Ik hoop dat jullie genoten hebben van mijn eerste dag verlofrelaas.

Ik spaar jullie echter hoor. De rest van mijn trip zal ik (proberen) beknopt (ik en beknopt???) te verhalen.

De bezichtiging van Nürnberg is steeds één van mijn vaste agendapunten die ik inplan. Tenslotte moet ik toch ook hobbywinkels gezien hebben. Maar zoals ik al vroeger zei, deze zijn heel dun bezaaid.

Zo ga ik elke keer naar Idee Creativ in de Breite Gasse neuzen.

Ook wou ik eens een idee hebben van de prijzen van Laptops. Het scheelt ginder al gauw een 300 à 400 eurootjes als je een degelijke wil kopen. Nu, voor mij was de keuze snel gemaakt... geen laptop want... ik werk al sedert mijn 15de, dus 50 jaar, op een AZERTY-toetsenbord en je raadt het al.... allemaal QWERTY-toetsenborden. (En... een oude aap leer je geen nieuwe kunsten meer.)

Dus maar verder geslenterd in Nürnberg en een paar fotootjes gemaakt.

Overal vind je kraampjes met verse groenten en fruit. Prachtig uitgestald.

Maar je zag duidelijk de weerslag van de verwoestende meldingen over de EHEC-bacterie. De lekkere groenten bleven liggen...

Gelukkig waren de winkelstraten niet leeg. Door het prachtig weer kon je lekker genieten van de winkelramen en de stadszichten. 

Zoals hier op de "Altstadt" in de achtergrond. 

 Een heel aparte stijl van vakwerk vond ik in dit huis.

En zoals elk jaar bleef ik natuurlijk staan voor het raam van Käthe Wohlfahrt , waar je het jaar door Kerstdecoratie kan kopen (ook in Brugge/België)

Ga je een paar meter van de winkelstraat vandaan dan vind je in kleine hoekjes, ergens verscholen, nog bijzondere huisjes, die hier, bij ons, al lang zouden zijn afgebroken om er een modern gebouwtje voor in de plaats te zetten. 

 En voor wie graag ramen lapt... hier is de ultieme uitdaging:

Dertig links en...

 dertig rechts.

Tel dan nog eventjes alle andere ramen erbij en je bent wel een heeeeeeel tijdje bezig. Voorgevel alleen al een 140-tal.

 Het leukste aan de uitstapjes is het rondtoeren door het landschap van Beieren.

De uitlopers van het Oeralgebergte en de Jura te zien, alles omgeven door bossen en weiden.

Tot mijn verbazing vond ik bloemen die ik sedert mijn kindheid niet meer had gezien.

Tijdens een wandeling liepen we langs een korenveld. Zo ver we konden kijken zagen we prachtig rode papavers.

We sloegen een landwegje in en daar waren ze:

DE KORENBLOEMEN !!!

  Terwijl ik deze foto nam deed het me denken aan een veld vol edelstenen...

Blauwe saffier, toermalijn, aquamarijn, de rode robijn, het wit van het bergkristal en de zuivere diamant.

De gele hartjes van de Margrieten hadden enkel nog oogjes en een lachend mondje nodig om mijn dag kompleet te maken.

 Zelfs de vlijtige Bij had enkel oog voor die blauwe bloem. 

Donderdag 2 juni was het Vaderdag in Duitsland.

Dat wil zeggen dat de meeste vaders er die dag alleen op uit trekken. Meestal wandelen, vissen, kajakken... kortom mannen ondereen met een goed gevulde rugzak (enkele 1/2 liters gerstenat dan).

's Middag een hartige hap eten en dan...

Dat deden we ook maar niet voor vaderdag.

Terwijl we op een terrasje (Biergarten) zaten te genieten van ons etentje viel mij een man (rechts boven met blauwe trui aan), met een uitzonderlijk originele hoed, op...

Die hoed wou ik beslist fotograferen maar plots was man én hoedje weg.

Dat was het dan dacht ik.

Na een kopje koffie toerden we met de auto een beetje door het landschap en midden in de velden.... wat zag ik daar in de verte???

Een blauwe trui.... daarin een man mét een héééél leuk hoedje op.

"Stop", riep ik, "daar loopt mijn hoedje".

Vroeg ik beleefd aan die meneer of ik een foto mocht maken van zijn hoedje.

"Ja, zeker maar.... niet zonder mijn gezicht".

Dus dat mooie vilten hoedje met bloemen, bessen en met wel een twintigtal pins werd vereeuwigd tot groot jolijt van ons allen.

Is dat geen leuke foto van twee mannen die vaderdag vieren?

Hoe ze thuis gekomen zijn blijft natuurlijk een vraagteken.

"Hallo liebe Wanderer, danke für das schöne Bild.

Und wir haben den Glatzenstein gefunden.

Grüße von Karin aus Ostende, Belgien"

.....

Verveel ik jullie nog niet?

Of wel?

Als afsluiter voor vandaag zal ik jullie nog een klein mooi hoekje laten zien.

In Vorra loopt een landelijk beekje. Je kan er ook op kajakken.

Terwijl we er langs liepen heb ik tientallen verschillende soorten vogels gezien, maar geen enkele kunnen vastleggen. Dan zijn we maar weer op een terrasje gaan zitten en hebben genoten van... wat dacht je:

Een ijsje.... mmmmmm.

Terwijl ik tussendoor naar het water keek zag ik twee libellen.
De bovenste was van een prachtige koningsblauwe kleur, de onderste iets van bruin.

 Op een gegeven moment waren ze een paartje en hun houding vormde een prachtig hart. Zo zijn ze samen weggevlogen, hartvormig. Het leek alsof er met een ganzenpluim in een hart geschreven werd. Jammer dat ik dat niet kon kieken. (wel een beetje te zien op de foto hieronder)

Zo voor vandaag stop ik er dan mee. Ik vermoed dat ik jullie al lang genoeg heb bezig gehouden met mijn geklets.

Morgen komt dan het laatste deel van mijn verslag.

Ik zie het wel aan mijn "kijkcijfers" of het jullie al dan niet verveelt.