Back to the Roots verslag (einde)

Hello aan mijn moedige en volhardende bloggers.

Deel drie en ook laatste deel van mijn reisverslag(je).

Uitstapje hier, uitstapje daar, eten hier, eten daar, alles gemengd met, van betrekkelijk tot zeer mooi, zonnig weer. Wat moet je meer hebben.

Op enkele kilometers van Lauf a.d. Pegnitz ligt een mooi stadje met een mooie marktplaats.

Altdorf.

 In 1997 zijn we daar geweest omdat er een hondententoonstelling was. Ik heb toen deelgenomen met één van mijn Chow-Chows.

Toen was er geen tijd om het stadje te bezichtigen en dat wou ik nu toch eens doen.

Hier zijn een paar beelden:

Ik vind het altijd jammer dat de foto's "verontreinigd" zijn door de verkeerspalen en auto's. Maar dat hoort nu eenmaal bij onze tijd.

Is dat geen pittoresk hoekje?

 Deze beschilderde gevel, midden op de marktplaats, viel mij op.

Toen ik dichterbij kwam zag ik een poes zitten.

Ze keek naar iedereen die voorbij ging. Ze vroeg enkel om een beetje aandacht. Een lichte streling en ze was tevreden.

Ook ik aaide ze. Over haar hoofdje, onder haar kin en plots zat ze op mijn schouder. Ze spinde en flokte zich tegen me aan.

"Ja, poes, je baasjes hebben je waarschijnlijk als gastenlokker geleerd" (hi,hi)

Ik hou van Duits eten, maar dan wel van het oerdegelijke. Niet die verfijnde keuken waar meer bord is dan eten en waar je met een vergrootglas naar iets eetbaars moet zoeken.

Ik weet dat "Duitse kost" niet ieders smaak is. Maar de mijne is het wel.

Gezien de porties altijd zeer groot zijn hebben we deze keer steeds geopteerd voor een "Seniorenteller".

(Ook om de kilootjes onder controle te houden)

Daarmee wordt verondersteld dat de porties kleiner zijn. Voor onze normen zijn dat dan toch nog meeeeer dan behoorlijke porties.

(En het beste is, dat je voor zo'n schotel niet eens een vijf eurobriefje moet uithalen.)

Een tip: Ga eten in een "Gaststätte" waar je een "Metzgerei" (beenhouwerij) naast vindt. Daar krijg je het beste vlees en ook aan gunstige prijs.

Vraag gerust: "Pommes" (frietjes) of "Röstkartoffel" (gebakken aardappelen) of "Salzkartoffel" (gewone gekookte aardappelen), bij je vlees als je denkt dat je iets niet mag.

(Moet ik telkens doen voor mijn man want die lust geen "Klöss" of "Knödel". Ook "Spätzle" staan niet op zijn menu.) (Zou ie een ietsie bietsie moeilijk zijn?)

een "Schlossbein"

 "Bündle mit Sauerkraut"

"Rippchen mit Klöss"

En dat alles kan je steeds eten in een sfeervolle omgeving, zoals hier waar de typische "Kachelofen" centraal staat.

 en altijd aan een perfekt, proper, gedekte tafel. 

Eén van onze laatste uitstapjes was naar

Schloss Fantaisie

 met een prachtig aangelegde tuin.

En in de tuin met zicht op deze eeuwenoude eik hebben we nog genoten van een kannetje koffie en het zonnetje.

We hebben genoten van leuke momenten, van het zonnetje en van de lieve mensen om ons heen.

Zijn uitgenodigd geweest bij familieleden en vrienden en hebben gekeuveld over onze jonge jaren, gezamelijke belevenissen en herinneringen opgehaald.

We besloten de zondag terug naar huis te gaan gezien de vrachtwagens dan niet rijden. Geen opstoppingen, vlot gereden hier en daar gestopt.

Zoals hier in Würzburg.

En nu denk ik dat ik terug eens een kaartje zal maken.

Tenslotte is dit een blog voor creativiteit en geen blog voor reisbestemmingen, nietwaar?

Ik vond het leuk al jullie reacties te lezen. Hartelijke dank hoor.

Tot morgen!!!