Kleine kinderen worden groot.

Ja, Jennifer, één van onze kleinkinderen, is vandaag 21 jaar.

Zaterdag kreeg ze, voor haar totaal onverwacht, een verjaardagsfeestje waarbij enkel vrienden van haar waren uitgenodigd. Dat had voor haar ouders en zus wel enig kunst- en vliegwerk vereist om alles stil te houden voor haar.

Gisteren was de "oude garde" aan de beurt.

Dus hebben wij, Oma en Opa, met goed humeur, de anderen vervoegd.

Vermits Jennifer haar studies Chinees en Engels met succes voltooid had en op 28 augustus voor bijna een jaar naar China vertrekt had ik al een tijdje geleden dit boek(30/21 cm) gemaakt in Metall Art met het vooruitzicht het op haar verjaardag te geven.

De voorkaft: 

De rugkaft

En hier in open toestand.

De pagina's heb ik een goudafwerking gegeven met Gold Wax.

Mijn voorwoordje heb ik in een symbolisch landschap geschreven.

Bamboostengels in een land van de "Rising Sun" en een vlucht vogels die het veilige thuisnest verlaten.

Zo te zien denk ik wel dat Jennifer tevreden was met haar presentje.

 We hebben dan nog genoten van een BBQ met worst en ribbetjes.

Maar voor de liefhebbers waren er ook:

Sprotjes

en ik kan zeggen dat daar het meest van gesmuld werd.

Ons typisch Vlaams vissersgerecht: Gerookte sprot, gebakken en geserveerd met aardappelen in de pel.

3 zulke pannen hebben we verorberd. En wie durft te zeggen dat dit echte winterkost is, is mis... ook in de zomer kunnen Sprotjes smaken.

Trouwens zo lekker ouderwets, ongegeneerd met de vingers eten, dat doe je niet elke dag hé, maar sprotjes eten is daar een uitzondering op.

Enig nadeel: dorst, dorst en dorst.

Ik wens jullie allen nog een fijne dag.