Voor wie interesse heeft in het vervolg van "Jennifer goes China". Anders overslaan en wachten tot een volgend postje dat terug handelt over onze hobby.
28 augustus 2012
om 8u30 vertrokken met pak en zak naar Brussels Airport. Liever te vroeg dan te laat. Na een vlotte rit bereikten we Zaventem.
Op de inkomhal van de luchthaven, recht voor onze neus, verwelkomde ons een groot bord:
Bij het inchecken van de bagage was er bij iedereen nog een "big smile" te zien.
Oef... geen overgewicht. Er kon zelfs nog 4kg bij. Had ze dat geweten dan had ze i.p.v. 20 paar sokken vermoedelijk 40 paar meegedaan.
(bij navraag bij de andere 2 studenten bleek dat ook zij zoveel sokken meehadden, hi, hi)
(bij navraag bij de andere 2 studenten bleek dat ook zij zoveel sokken meehadden, hi, hi)
Maar het afscheid nemen deed pijn.
En zo, stappenhalf, liep Jennifer haar avontuur in China tegemoet.
En daar staat ie dan: de airbus 330 van Hainan airline, klaar om te vertrekken.
Door de ramen nog vlug een foto genomen. In enkele seconden was ze verdwenen in de wolken.
Toen ik thuis kwam heb ik mij aan mijn computer gezet en via Flightradar de ganse vlucht gevolgd (je moet wel het vluchtnummer hebben). Spannend hoe je de vooruitgang ziet, welke landen ze overvliegen om uiteindelijk, na 10u vlucht in Beijing te landen.
Na een oponthoud van 2uur stapte ze over op een twee uur durende vlucht naar haar uiteindelijke bestemming: Xian.
29 augustus 2012
Eerste foto's van haar vlucht samen met twee medestudenten.
Gregory en Jennifer
(wat een luxe: iedereen een persoonlijke TV)
Sanne en Jennifer samen aan de lunch
en van haar verblijf op de campus van de universiteit:
Een leuk appartementje vind u ook niet?
Momenteel kan ze haar eigen blog, Jennifer goes China die ze hier aanmaakte, niet gebruiken in China. Hopelijk vindt ze een oplossing daarvoor.
.jpg)
6 opmerkingen:
Wat een mooi verhaal weel, Karin!
Jij kan dit zo goed!
Kan me voorstellen dat het heel moeilijk was om afscheid te nemen van je kleindochter, zeker omdat ze zo lang wegblijft en zo ver weg zit...
Maar dankzij de digitale wereld en jouw liefde voor haar, zal ze steeds dichtbij je zijn. Niet lijfelijk, maar wel in je hart.
Dikke knuf!
Liefs, San
Al gaat dit niet over onze gemeenschappelijke hobby, ik lees dit toch altijd heel graag!!
Ik vind het sterk van je kleindochter dat ze dit aandurft! Zo ver weg van je familie... Gelukkig heeft ze vrienden mee naar daar, anders zou het wel redelijk eenzaam worden. En voor jullie zal dit ongetwijfeld ook wel veeeeel te lang duren eer je ze terug ziet.
Maar met het internet tegenwoordig is dat al helemaal anders ;-)
Groetjes
a leuk om het vervolg te lezen en leuke foto's en een mooi studio heeft ze
grtjs
Hoi hoi Karin,
met plezier heb ik je verhaal gelezen,
ik heb al eens meer gezegd dat je best een boek zou kunnen schrijven...
Ik kan me voorstellen dat het best pijnlijk is je kleindochter te zien vertrekken voor zo een lange tijd,
wel fijn dat er zo een goede socialmedia is nietwaar?
Veel sterkte en tot snel groetjes van Daatje
Leuk verhaal en foto's Karin.
gr. Liesbeth
Dank U Karin, dat we de reis van Jennifer mogen en kunnen volgen. Haar appartementje zier er echt knus uit, ze zal dat wel aankunnen.
Goede moed voor jullie en ook voor haar ouders en zus, die zal ze waarschijnlijk wel missen.
Groetjes,
Françoise
Een reactie posten