Hello lieve Bloggers,
Geen kaartje, geen projectje, neen, helemaal niets op gebied van knutselen.
Wel, voor 4 grootouders althans, een dag die een reuze verrassing bracht.
Voor diegene die pas recent mijn blog begonnen te volgen een klein woordje uitleg.
28 augustus 2012 vertrok onze kleindochter naar Xi'an in China nadat ze, na 3 jaar hard studeren, haar Bachelor diploma had behaald. Ze zou er voor 10 maanden studeren aan de International University. Enkele weken terug maakte ze kennis met een Chinese dame. Af en toe gaan ze beiden ergens heen en gedurende het drinken van een kopje thee voeren ze beiden leuke dagelijkse gesprekken in het engels en chinees.
Zo kwam het ook dat de dame vertelde dat haar man soms naar België vloog om... duiven te kopen. En plots vroeg die dame of Jennifer interesse had om eventueel (na verloop van haar studietijd in China) met hen mee te gaan naar België om hen te begeleiden. Kwestie van elkaar verstaanbaar te maken (Chinees►Engels►Nederlands). Voor Jennifer geen probleem gezien haar volgende studiejaar, voor het behalen van haar Master, dan nog niet direct begon.
Dat was in het kort wat ik tot nu toe wist... maar het leukste komt nu:
Charlene, de zus van Jennifer is op 6 december jarig geweest maar door omstandigheden (ziekte) was het feestje uitgesteld.
Eergisteren vroeg mijn dochter of we zondag, dus gisteren 16/12 om 14u, toch nog een stukje taart wilden komen eten voor Charlene's verjaardag.
Natuurlijk.
Eenmaal aangekomen eventjes kijken op de laptop, in China was het toen 21u, of Jennifer online was. En ja, ze was online en dan nog op Skype ook.
Wij natuurlijk glunderen om haar te horen en te zien.
Plots zei Jennifer: "De postbode heeft mij vandaag een heel eigenaardig pakje bezorgd"
En wat, wie zien we op het Skypescherm? Charlene samen met Jennifer???? Ons eerste gedacht was: hoe is dat mogelijk? Welk speciaal programma heeft ze laten installeren om de twee Skypebeelden te laten samenvloeien?
Plots ging de livingdeur open..... staat Jennifer voor onze neus.....
4 Grootouders gapen de eerste seconden naar haar alsof ze een Fata Morgana was. Het leek zo irreëel.
Toen we bekomen waren van de verrassing kregen we Jennifer haar verhaal.
"Neen hoor, ik ben China nog lang niet moe.
Een tiental dagen terug kreeg ik een telefoontje van de directeur van de universiteit: Die Chinese dame zou samen met haar man naar Brussel, Parijs en eventueel naar Milaan willen gaan en vragen of ik mee kan om als "tolk" te fungeren. Dat was eventjes slikken voor mij. Dan heb ik mama via Skype opgebeld en raad gevraagd. Ik kon drie dagen naar huis (Oostende) en dan mee met hen. Mama heeft me deze morgen opgehaald in Brussel en kennis gemaakt met het Chinese echtpaar. Mama en ik zijn naar huis gereden terwijl mijn Chinees koppel in Brussel verblijft. Voor mijn zus Charlene en mijn liefje Björn was de verrassing geslaagd want ook zij wisten van niks.
Maar ook voor mijn 4 grootouders. Het leukste vond ik jullie stomverbaasde, uit het lood geslagen gezichten."
En ja, Oma (dus ik) is hier nog niet helemaal bekomen van haar emoties.
De ganse namiddag en een stuk van de avond speelde zich af als in een film.
(Het binnenkomen van Jennifer in de living was voor iedereen alsof die scène zich in Slow Motion afspeelde. We hadden toch enkele seconden nodig om realiteit en illusie van elkaar te kunnen scheiden)
|
(ga met de computermuis over het beeld) |
|
Dat vervroegd kerstcadeau was een éénmalige belevenis en blijft voor altijd in ons geheugen.
(Ja, Belinda en Jennifer, gisteren was een uitzonderlijk emotionele dag voor ons.)